zgłoszenie? xD

Agnieszka. · Gość

No więc, jestem na sto procent pewna że chcę tu pisać, nawet mam kilka pomysłów itp.

*Numer Gadu-Gadu - dla dobrego kontaktu ze mną i innymi autorami.
9425793

*Numer Email – Abym wiedziała, na jaki mail wysłać ci zaproszenie
[link widoczny dla zalogowanych]

*Imię i nazwisko bohaterki
Mogę dwóch?
Dominic Blake
Wictorie Bennet

*Aktora, który gra postać
On - Dimitri Panosd
Ona - Gemma Ward

*Coś o postaci – streszczenie opisu
On? Trzeci w kolei syn zagorzałego patrioty. Rozpieszczany przez matkę, trzymany twardo przez ojca wyrósł na dwudziestoletniego mężczyznę, który jest zupełnie podporządkowany woli ojca. Ale to tylko pozory, co prawda zgłosił się tutaj, ale tylko po to żeby mieć święty spokój. pragnie żeby wojna się skończyła bo wtedy będzie mógł pójść własnymi ścieżkami.
Od małego ćwiczy sztuki walki, inteligentny, baczy obserwator. Który zmienia się w opornego chłopaka, głośno krzyczącego o swoje, wrednego i bezczelnego.

Ona? Lat osiemnaście, twarz nie zdradzająca żadnych uczuć, samotnica z wyboru, twarda realistka chodząca po ziemi własnymi ścieżkami. Powiedz jej nie rób tego, ona cię oleje i zrobi. Jest zdeterminowana zrobić wszystko co jej karzą. Nie chodzi tu o miłość do ojczyzny lecz o chłodną perfekcję, która nakazuje jej być jak najlepszą żeby móc znaleźć zabójcę starszego brata i stanąć z nim oko w oko.
Niekochana przez tłumy, znienawidzona przez znajomych z piaskownicy, twarda realistka, perfekcyjna w każdym calu, jednak to tylko powłoka, pod którą skrywa się mała dziewczynka pozbawiona rodzinnego ciepła.

*Coś o sobie
Agnieszka^^ lat 17 ( w październiku ) Miejsce zamieszkania Lublin, ee. numer telefonu zastrzeżony. Dziecko prawie bez nałogów. Prawie nie karalna, nie przebywała w psychiatryku, aczkolwiek wielokrotnie badana przez psychologa Rolling Eyes

[ niczym podanie o prace xD ]

*Próbka twórczości wymagana, nie przyjmujemy osób na podstawie doświadczenia, ale takowe mile widziane
Muszę?

"A jednak to się już stało
Nikt nie pamięta kto zaczął
Grunt, ze dzisiaj nienawidzą mnie
Nienawidzę ich
Mówią: „Masz być zła!”
Więc myślę: „Jestem zła!”*"
"Pewnie ktoś się spyta czego to zrobiłam, w ogóle jak mogłam to zrobić najlepszej przyjaciółce?
Hahahahaha
Ale czytając ten pieprzony zeszyt od Grześka przypomniałam sobie że nie mam nikogo i jestem samotna. Dlatego właśnie mogłam to zrobić.
Nie miałam nikogo więc kogo zranię?
Wyrzuty sumienia? Nie sądzę.
Darek mi się podobał, miałam na niego od dawna ochotę.
Nie jestem Oliwią żeby sobie odmawiać wszystkiego, nie jestem uczuciowa, nie liczą sie dla mnie inni ludzie.
Egoistka ze mnie? Teraz po dwóch tygodniach od tego wydarzenia wiem że tak, jestem egoistką, panie, panowie nawet ty Grześku, poznajcie Agnieszkę Karolinę Kowalik córkę Roberta i Beaty, prawniczki, psychologa, wychowankę zakładu zamkniętego w Warszawie - Egoistkę.
No trudno. Kończę to pisanie, bo i tak nie ma ono sensu."
Agnieszka leżała na łóżku w sześcioosobowej sali, za oknami której widniały kraty, grube metalowe pręty nie pozwalające na ucieczkę. Z tego pieprzonego miejsca nie było można uciec. Rozejrzała się po sali, gdzie na łóżku obok siedziała blondynka, wydawała się być tak delikatną że każde dotknięcie jej mogłoby ją złamać. Wydawała się normalna. Jak każda tutaj. Ale gdy pielęgniarki gasiły światło ta dziewczyna chodziło od jednego łóżka do drugiego, klęcząc przed współlokatorkami i modląc się do nich. Już pierwszej nocy Agnieszka tego nie wytrzymała, przeraziło ją to, szok, wstręt? Ogarniało ją poczucie bezsilności patrząc jak ona się do kogoś modli i ten chłopiec, no ten który pocierał ręką o rękę do krwi kołysząc się przy tym do przodu i tyłu, był też inny chłopak który bał się wody, za nic w świecie nie dał się wykąpać. Śmierdziało od niego, a jak na złość siedział przy niej na terapii.
Była też dziewczyna która myślała że wszyscy którzy do niej podchodzą chcą ją zabić. W nocy miała straszne sny i krzyczała, potrafiła krzyczeć cały czas, nie dając innym spać. Agnieszka zamiast jej współczuć darła się razem z nią, na nią. By ją uciszyć.
Może ktoś się domyśli gdzie podziewała się Panna Kowalik?
Ubrana w starą szpitalną piżamę, którą nosiła za karę, spędzała święta w Szpitalu Psychiatrycznym.
Jak tu się znalazła? To proste. Wszystko zaczęło się w grudniu, a może nawet i w listopadzie. Jak pisze w swoim zeszycie :
"Chciałam go mieć, to dostałam, zawsze dostaje. Trudno ze jest Oliwii najwyżej się pobijemy. Ale ja chcę"
I tak się zaczęło, niewinny flirt, gorące pocałunki na korytarzu, aż Liwka to zobaczyła, z początku chyba była zbyt zła by coś mówić, wszystko zaczęło się po tygodniu. Pokłóciły się.
Doszło do rękoczynów, Agnieszka wybiegła, nie wytrzymała. Chciało się jej ćpać, czuła jak dosięga ją głód. Pragnęła tylko jednej działki, żeby się niczym nie przejmować, wbiegła do pielęgniarki, zaczęła ją prosić o coś przeciwbólowego. Gdy starsza kobieta schowała się za parawanem, chwyciła dwa flakoniki tabletek. Wyszła i idąc wolno by nie wzbudzać podejrzeń pobiegła do łazienki na górze gdzie urządzono nielegalną palarnię.
Siadła pod chłodną ścianą, wysypując na dłoń garść tabletek. Nie zawahała się, zaczęła połykać jedną za drugą, w nadziei że to chociaż w połowie zastąpi jej prochy.
"Pusto jest, gdy jesteś sama. Łykasz pestki z nudów już. Przyjaciółki poszły precz. Chcesz rozkwitnąć dziś, ale gdzie jest szkło"**
Popijała je dużą ilością wody nie myśląc dlaczego do tego doszło. W ośrodku miała tylko Oliwię ale nie traktowała jej jak przyjaciółkę, nie teraz. Gdy wyszła z odwyku obiecała sobie nie ćpać. Ale przecież nie robiła tego. Chciała się odurzyć, by uciec od problemów. By w końcu głos w głowie przestał powtarzać słowa wypowiedziane przez Olkę. Śmiała się sama do siebie. Aż w końcu po którejś z rzędu tabletce zaczęła płakać. Drżeć.
"Oddychasz śmiercią, a jednak boli. Udeptane słowa. Zimno, zimno jest. Niespokojna, cała drżąca, zapłakana, przerażona"**
Zbawienie nie przychodziło, nie przestawała myśleć. Nie zastanawiając się długo drżącymi rękoma otworzyła drugi flakonik, uśmiechnęła się przez łzy myśląc że może gdy wymiesza tabletki coś się stanie.
"Chwytasz serce, jeszcze bije. Płaczesz śmiechem. Żyjesz śmiercią" **
Stało się.
Nie pamięta nic więcej, obudziła się w białej sali, czując jak jej ruchy są skrępowane. Nie wiedziała co się dzieje, rozglądając się nie zobaczyła nikogo znajomego. Zdała sobie sprawę że się udało, odurzyła się tym wszystkim, ale nie skończyła ze sobą, teraz leżąc tutaj dalej słyszała słowa Oliwii.
-Lepiej idź zdychaj, wszystkim bedzie znacznie prościej bez takiej dziwki jak ty!
Gdy dowiedziała się gdzie jest spytała o rodziców, chcieli przyjechać lecz nie mogli. Poczuła że zawiedli ją, pragnęła być kochaną, ale nie miała przez kogo. Nie kochali jej rodzice, znajomi, czy też ci wszyscy z którymi spała.
W tydzień później odwieźli ją do szpitala psychiatrycznego z adnotacją że jest niebezpieczna dla samej siebie. Ordynatorka, paskudna, zatłuszczona kobieta z pałeczkowatymi palcami śmiejąc się z niej dała jej starą koszulę, miała w niej chodzić dopóki nie zasłuży na własną piżamę. Agnieszka się zaśmiała. Czyli tak właśnie wygląda psychiatryk?
Miejsce duchów i dzieci podobnych do niej.
Spędziła tu święta, nowy rok i mnóstwo innych dni niczym się nie różniących od poprzednich. Zaczynających się od kanapek z czymś co normalni ludzie nie daliby do jedzenia psom, z późniejszymi terapiami gdzie trzeba malować swoje odczucia albo opowiadać o tym co zrobili, z przerwami na obiad który jadło się łyżką, w obawie że nożem lub widelcem wiele osób będzie próbowało się znowu zabić. A kończących się wraz ze zgaszeniem światła przez pielęgniarki które śmiejąc się z pacjentów miały się za coś lepszego.
Z nudów Agnieszka pisała w swoim zeszycie, musiała coś robić żeby nie zwariować. żeby nie popaść w otępienie, chociaż codziennie budziła się bez nadziei na cokolwiek.
" Kolejny dzień, który to? Sama nie wiem. Tutaj czas płynie inaczej. Siedzimy wszystkie sześć w naszej małej sali i nie mamy o czym z sobą rozmawiać. Takie miejsca jak to nie służą przyjaźni czy znajomościom. Kinga co noc się modli, błagając Boga o wolność. Śmieszna jest, jakby jeszcze nie zrozumiała że jej Bóg ma ją gdzieś że woli wszystkich innych- normalnych. Karolina zaś się nie odzywa do nikogo, gdy nie śpi to płacze, a gdy nie płacze to uderza głową o ścianę. Któregoś dnia wolontariusze założyli jej kaftan żeby nie zrobiła nikomu krzywdy. To było okropne. Myślę że one mogłyby być normalne gdyby nie te leki które nam dają. Ja akurat przestałam je brać. Trafiłam tutaj przez prochy więc głupotą byłoby dawać mi ich więcej, ale to dobrze że mi nie dają. Dzięki temu wiem co się ze mną dzieje.
Przechodząc korytarzami widzę innych ludzi, są straszni. Nie podoba mi się tutaj.
"Przerwałam, spokojny, naiwny sen pisklęcia rozbiłam skorupę. wypadło zdziwione, zabłonione, ślepe przedwcześnie, umarło... nie wiedziałam co zrobić, nie wiedziałam czy umrzeć nie wiedziałam czy urodzić się znowu .W mojej głowie. W mojej... W mojej... głowie
Nie, nie, nie, nie chcę "***
Chcę do domu. Mamo. Nigdy tego nie przeczytasz, a szkoda. Przyjedź po mnie i zabierz mnie do domu. Proszę. Będę grzeczną córeczką. Obiecuję. Siedzę tutaj i uczę się życia. Dlaczego tylko tak boleśnie? Wiesz że na oddziale jest siostra która jako jedyna próbuje nas zrozumieć? Ale co ona może skoro wszyscy inni się z nas śmieją? Dla nich jesteśmy bandą idiotów którzy są popierdoleni. W sumie jak można inaczej myśleć o ludziach którzy tu siedzą, to w końcu psychiatryk. Miejsce duchów i nieudaczników. "
Nikt nikogo nie odwiedzał, nawet rodzice Agnieszki nie przyjechali. Nie pytali się o nią. Czuła jak wzbiera w niej złość. Patrzyła ciągle w okno nic nie mówiąc i nie jedząc. Straciła rachubę czasu. Oglądała biegających po ulicy ludzi którzy nawet nie spoglądali w okna szarego budynku.
Mijały dni, tygodnie, może nawet już mamy styczeń. Aga po prostu, tak zwyczajnie nawet tego nie wiedziała. Była siedemnastoletnią dziewczyną która płynęła przez życie sama. Była jak jednoosobowy statek, nie, ona była jak żaglówka, płynąca po burzliwym oceanie, której nie udaje się zatonąć.

*Prosimy również dodać ilosć blogów, serii do których należycie. Proszę nie oszukiwać! Najlepiej podać w próbce twórczości WSZYSTKIE blogi.
blogów mam chyba z 8
papierowe-lyzwy [ nic nie ma prócz tytułu, blog z serii lodowisko.]
winna-zbrodni [ Aga kochana i co tygodniowe notki w Kithu ]
w-bloku-ukryci [ ręcznik, czapka i te sprawy w bloku xD]
namaluje-siebie [ Jill wieśniaczka z powieszonej ]
miya-z [ to juz nie seriowa dziewoja z hogwartu.]
tyle chyba.
A nie, jest jeszcze symphatetic i rowling, ale to nie wypały ^^
proszę xD
:hamster_bigeyes:

jezusmaria · Wysłany: Wto 23:37, 25 Mar 2008 Temat postu:

przyjmuję cię XD

Agnieszka. · Gość

a inni ;>?

jezusmaria · Wysłany: Wto 23:45, 25 Mar 2008 Temat postu:

zaraz przyjdą xD

LM · Wysłany: Śro 1:25, 26 Mar 2008 Temat postu:

A będziesz się przykładać i inne pierdoły?

Bo będziesz miała dziewięć blogów, słońce xD

Hyde · Wysłany: Śro 10:19, 26 Mar 2008 Temat postu:

skoro facet to mogę być zaxD
choć do gadania to ja nic nie mam:D

Gość · Wysłany: Śro 12:09, 26 Mar 2008 Temat postu:

luł · Wysłany: Śro 13:27, 26 Mar 2008 Temat postu:

za, ktoś się wreszcie odważył z facetem!

Agnieszka. · Gość

ja zawsze byłam odważna xD

LM · Wysłany: Śro 13:51, 26 Mar 2008 Temat postu:

no to niech będzie xD

dotte · Wysłany: Śro 16:43, 26 Mar 2008 Temat postu:

nie wiem, czy ma to znaczenie, ale ja za xD

jezusmaria · Wysłany: Śro 17:59, 26 Mar 2008 Temat postu:

a wiecie że tego faceta gra to samo to co mojego Dominika? :hamster_inlove:

Agnieszka. · Wysłany: Śro 18:02, 26 Mar 2008 Temat postu:

i nazywa się tak jak on xD
bo nie chciało Ci się szukać innego for me xD

jezusmaria · Wysłany: Śro 18:05, 26 Mar 2008 Temat postu:

nie, bo tylko to imie do niego pasuje xD

LM · Wysłany: Śro 19:50, 26 Mar 2008 Temat postu:

nie, zmieńcie mu imię

inaczej nie przyjmę xD