 Wysłany: Pon 14:11, 07 Lip 2008 Temat postu: |
|
| tam ryża jest xD | |
| Wysłany: Pon 14:05, 07 Lip 2008 Temat postu: |
|
mnie tam... no, żadna seria już nie ciągnie. Ale pomysł niezły  |
|
| Wysłany: Pon 13:48, 07 Lip 2008 Temat postu: |
|
| łał.
aleś dała  |
|
| Wysłany: Pon 13:43, 07 Lip 2008 Temat postu: |
|
| tak, ja teraz żyję na bruku i jestem emocjonalnie wkurwiona. i jestem sponiewierana siedzeniem trzy godziny na dworcu. nie mam złudzeń i planów na przyszłość. jest mi zimno, nic nie jadłam od 14 godzin i zostałam wydziedziczona, co równa się braku matczynej miłości.
to tak dramatyczne, że muszę się wyżyć właśnie w tym temacie, amen. a seria niczego sobie. |
|
| Wysłany: Wto 10:14, 01 Lip 2008 Temat postu: |
|
| o. znów ^^ | |
| Wysłany: Wto 9:07, 01 Lip 2008 Temat postu: alleinsein.OD |
|
| Stało się. Pamiętacie smutną Griet, szaloną Yohannę, czy tajemniczego Perisha? Stara seria Alleinsein wraca do życia. Dlatego, że stare pokolenie pisarzy, nadal ma światu to i owo do zaoferowania...
Alleinsein, znaczy samotność. Jak to możliwe, że we współczesnym, cywilizowanym świecie tysiące młodych ludzi żyje na bruku? Można ich spotkać wszędzie: zarówno w krajach Trzeciego Świata, jak i w Nowym Jorku, Sankt Petersburgu, Paryżu i wielu innych światowych metropoliach. Problem ten jest również powszechny w Berlinie. Co skłania ich do opuszczenia najbliższych i ucieczki w nieznany i brutalny świat ulicy? Jakie są przyczyny tego, że egzystują z dnia na dzień, cierpiąc głód, samotność i poniewierkę, bez nadziei na lepsze życie i przyszłość? Narażeni na kontakt z narkotykami, czy prostytucją. Pozbawieni złudzeń i u kresu wytrzymałości muszą sami sobie radzić w twardych realiach rzeczywistości. Nie jest to jednak łatwe, bo ich dzień powszedni to ciągła walka z głodem, zimnem, samotnością i rozpaczą... Pogrążysz ich jeszcze bardziej? Pozwolisz im odlecieć na samo dno? A może zrobisz wszystko, aby udało im się wyjść na prostą? alleinsein.fora.pl |
|